بررسی تغییرات هیستوپاتولوژیک ناشی از اثر ترمیمی ویتامین ث بر بیضه موش سوری به دنبال تجویز طولانی مدت مس

 مقدمه و هدف: از آنجا که مس به عنوان یکی از عناصر دارای اثر سمیت بر بافت بیضه مطرح می باشد، هدف از این مطالعه بررسی اثر ترمیمی ویتامین ث بر بافت بیضه به دنبال تجویز طولانی مدت مس در موش سوری می باشد.  مواد و روش کار: بدین منظور 48 سر موش نر بالغ، نژاد NMRI در 4 گروه به شرح زیر بررسی شدند:  گروه نرمال: شامل موشهایی که روزانه 2/0 میلی لیتر به روش گاواژ و 1/0 میلی لیتر به روش داخل صفاقی آب مقطر دریافت می نمودند. گروه کنترل مس: شامل موشهایی که میزان 2/0 میلی لیتر، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ و 1/0 میلی لیتر آب مقطر به روش داخل صفاقی دریافت می نمودند. گروه کنترل ویتامین ث: شامل موشهایی که 1/0 میلی لیتر به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و روزانه 2/0 میلی لیتر آب مقطر به روش گاواژ دریافت می نمودند.گروه تیمار: شامل موشهایی که 1/0 میلی لیتر به صورت داخل صفاقی ویتامین ث و 2/0 میلی لیتر، در روز محلول سولفات مس در آب مقطر بصورت گاواژ دریافت می نمودند. در پایان هفته چهارم و ششم پس از کالبد گشایی از 6 سر موش از هر گروه، نمونه های بیضه اخذ و در فرمالین تثبیت، آنگاه با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی شدند. نتایج و بحث: در گروه کنترل مس درجات مختلفی از دژنراسیون لوله های منی ساز دیده شد. برخی لوله ها فاقد اسپرماتید و اسپرماتوزوا بودند و در آن ها فقط سلول های سرتولی، اسپرماتوگونی و اسپرماتوسیت اولیه دیده می شدند. در حالیکه در گروه تیمار بافت بیضه ساختار طبیعی داشت و لوله های منی ساز واجد رده های مختلف سلول های زایا از اسپرماتوگونی تا اسپرماتوزوا بودند. لذا می توان ادعا نمود که تجویز، ویتامین ث تا حدود زیادی اثر آسیب رسان تجویز طولانی مدت مس با مقادیر یاد شده، را ترمیم می نماید.